Η παρακάτω παράγραφος υπάρχει εδώ: https://eleusis2021.eu/eu-working-class/ . Διατυπώνει την κεντρική ιδέα γύρω από την τρίτη κεντρική θεματική του Eleusis21 που ονομάζεται ”The EU working classes”.
‘‘Η τρίτη Κεντρική Θεματική αντιστοιχεί στην τρίτη μεγάλη πρόκληση που αντιμετωπίζει σήμερα τόσο η Ελευσίνα όσο και η Ευρώπη: την πρόκληση-ανάγκη επαναπροσδιορισμού της σχέσης μας με τον Εαυτό μας (Τhe EU working classes), που αποκρυσταλλώνεται στη σχέση μας με την εργασία, καθώς μέσω της εργασίας ικανοποιούμε τις ανάγκες μας για επιβίωση, δημιουργικότητα και αναγνώριση. Η ανάγκη μας για επιβίωση, δημιουργικότητα και αναγνώριση αποκρυσταλλώνεται στη σχέση μας με την εργασία. Η αυξανόμενη ανεργία σε όλη την Ευρώπη αλλά και η ικανοποίηση που αντλεί το άτομο από την εργασία του είναι ίσως η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε σήμερα. Η βιωσιμότητα σε τοπικό, εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από την ικανότητά μας να προσαρμοστούμε σε ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον. H καινοτομία εξαρτάται από την ικανότητά μας να συνδέσουμε την ιδέα με την υλοποίηση, την τέχνη με την παραγωγή.’’
Εισαγωγή:
Αυτή η δημοσίευση αποτελεί το τελευταίο κομμάτι της γενικής κριτική στο EU working classes. Με αφορμή την πρόταση με bold στην παραπάνω παράγραφο, ακολουθούν μερικές σημειώσεις για την βιωσιμότητα (και όχι μόνο), μια λέξη που οι πολιτισμένοι αγαπάνε να χρησιμοποιούν.
Σημειώσεις για την βιωσιμότητα και το διαρκώς μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον
*
Το διαρκώς μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον είναι η διαρκώς αυξανόμενη επισφάλεια που χαρακτηρίζει την εργασία εδώ και κάποιες δεκαετίες σε όλον σχεδόν τον πλανήτη. Το γεγονός, δηλαδή ότι πλέον ένας εργάτης δεν θα έχει σταθερή δουλειά με σταθερό μισθό και με αναγνωρισμένα από το κράτος αρκετά εργατικά δικαιώματα, όπως γινόταν – στο περίπου – τα παλιά ”καλά” χρόνια πριν την κρίση.
Επισφαλής εργασία σημαίνει ότι πλέον ένας εργάτης θα δουλεύει στα voucher για 5-6 μήνες το χρόνο και θα πληρώνεται μετά από μισό χρόνο. Επισφαλής εργασία σημαίνει ότι ένας εργάτης θα δουλεύει σε μία καφετέρια με ό,τι να ‘ναι ωράρια και θα πληρώνεται 3 ευρώ την ώρα με τα ένσημα μισά, και αν. Επισφαλής εργασία σημαίνει ότι ένας εργάτης θα ξεπατώνεται μέσα σε ένα εργοστάσιο κάνοντας 10-12ωρα για 500 ευρώ το μήνα, όταν το εργοστάσιο θα έχει δουλειά και όταν δεν θα έχει, ο εργάτης αυτός θα προσπαθεί να κάνει το σκατό του παξιμάδι για να τα βγάλει πέρα με την ανεργία του και την κατάθλιψή του.
*
Το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον της εργασίας είναι μια αντικειμενική πραγματικότητα και είναι πρόβλημα, γιατί η εργατική τάξη αδυνατεί να προσαρμοστεί σε αυτό και έτσι αδυνατεί να έχει και σταθερή πρόσβαση στα λεφτά με τα οποία καλύπτει τις ανάγκες της. Αυτό το πρόβλημα όμως δεν είναι ένα πρόβλημα που το δημιουργεί η εργατική τάξη. Το πρόβλημα αυτό είναι εγγενές στο ίδιο το διαρκώς μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον, ακριβώς γιατί αυτό το περιβάλλον είναι διαρκώς μεταβαλλόμενο.
Για την ακρίβεια, το πρόβλημα αυτό το δημιουργούν τα αφεντικά, γιατί αυτά είναι που μεταβάλλουν διαρκώς το εργασιακό περιβάλλον. Και αυτό το κάνουν για να πειθαρχήσουν καλύτερα την εργατική τάξη. Διότι η εργατική τάξη βρίσκει πάντα κάποιο έδαφος, κάποιο χώρο, ένα κενό εξουσίας στο εργασιακό περιβάλλον, όποια μορφή και να έχει αυτό, και εκεί οργανώνει την αντιεξουσία της, παράγει δηλαδή τις αντιστάσεις της ενάντια στις προσταγές των αφεντικών. Αντιστάσεις που είναι είτε συνειδητές είτε ασυνείδητες. Μέσα και έξω από τους χώρους εργασίας. Αντιστάσεις που στοχεύουν στην εξυπηρέτηση του πιο βασικού συμφέροντος της εργατικής τάξης, το οποίο είναι το εξής απλό: λιγότερη δουλειά, περισσότερα λεφτά. Τα αφεντικά απαντώντας σε αυτές τις αντιστάσεις μεταβάλλουν το εργασιακό περιβάλλον, το αναδιαρθρώνουν και έτσι αφαιρούν το έδαφος, στο οποίο πατάνε οι προλεταριακές αντιστάσεις. Έτσι, καταφέρνουν και εκμεταλλεύονται πιο πολύ τους εργάτες, δηλαδή τους βάζουν να εργάζονται για πιο πολύ και με λιγότερα λεφτά.
*
Η βιωσιμότητα ως έννοια (λεξιλογικά) σημαίνει την αρμονική σχέση μεταξύ των ανθρώπων και μεταξύ του ανθρώπου με τη φύση. Αφορά μία κατάσταση βιώσιμη, δηλαδή άξια και ικανή να βιωθεί. Αν τώρα σκεφτούμε ότι η κοινωνία μας είναι καπιταλιστική, δηλαδή ταξική, τότε η βιωσιμότητα δεν μπορεί να είναι μία και να αφορά όλους τους ανθρώπους. Όποιος μιλάει για την βιωσιμότητα σε αυτήν την κοινωνία ή θα εννοεί την αφεντικίσια βιωσιμότητα ή θα εννοεί την προλεταριακή βιωσιμότητα.
Η βιωσιμότητα από την μεριά των εργατών (της συντριπτικής πλειοψηφίας δηλαδή της κοινωνίας) δεν μπορεί παρά να σημαίνει: λιγότερη δουλειά (για όλους) και περισσότερα λεφτά. Ενώ από την μεριά των καπιταλιστών σημαίνει ακριβώς το αντίθετο: περισσότερη δουλειά (για τους εργάτες) και λιγότερα λεφτά.
Οι πολιτισμένοι εκπροσωπώντας τα αφεντικά, όταν μας λένε για βιωσιμότητα, προφανώς εννοούν την αφεντικίσια βιωσιμότητα.
*
Οι πολιτισμένοι μιλώντας για το διαρκώς μεταβαλλόμενο εργασιακό περιβάλλον και προσπαθώντας να μας οδηγήσουν στη βιωσιμότητα, δεν μας λένε καν ότι θέλουν να σταθεροποιήσουν αυτό το περιβάλλον. Αντιθέτως, μας λένε κάτι αρκετά χειρότερο. Μας λένε να προσαρμοστούμε σε αυτό το διαρκώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Να κόψουμε τον κώλο μας και να τα καταφέρουμε. Άσχετα από το πόσο δύσκολο είναι αυτό. Να πάρουμε κι άλλα πτυχία. Να δουλέψουμε κι άλλο τζάμπα. Να ξεχάσουμε κι άλλες επιθυμίες μας για το πώς θέλουμε να ζήσουμε. Να μειώσουμε κι άλλο τις βασικές μας ανάγκες. Να έχουμε λιγότερες απαιτήσεις από τα αφεντικά, γιατί μόνο έτσι θα προσεγγίσουμε την βιωσιμότητα.
Ε, λοιπόν αυτή η αντίληψη είναι μία όψη της επίθεσης του κεφαλαίου στην εργατική τάξη. Και αυτό γιατί, όταν τα λένε αυτά οι πολιτισμένοι, απευθύνονται στην εργατική τάξη και προσπαθούν να της ενοχοποιήσουν τις αντιστάσεις της, να κάμψουν τις τάσεις της προς την απειθαρχία. Απευθύνονται σε εμάς και προσπαθούν να μας γεμίσουν με ενοχές και ηττοπάθεια. Προσπαθούν να μας καταστρέψουν την αυτοπεποίθηση, να μας κάνουν να νιώσουμε μόνοι και αδύναμοι απέναντι στα αφεντικά. Τόσο μόνοι, τόσο αδύναμοι που τελικά το ταξικό μας μίσος για τα αφεντικά και τις δουλειές μας να μην φαντάζει τίποτα πέρα από αυτοκαταστροφή, ενώ η εθελόδουλη, διανοητική και σωματική, υποταγή μας στις εντολές των αφεντικών και των ιδεολόγων τους να φαντάζει απελευθερωτική.
*
Να μην συνηθίσουμε την βλακεία που εκπέμπουν οι πολιτισμένοι.
Leave a Reply