Αποθέματα: Inventory – ημιτελείς σημειώσεις σχετικά με τον (αυτο)εξευτελισμό των ηττημένων

.

.

Κυριακή 11 Νοέμβρη 2018. Επέτειος για τα δύο χρόνια από την ανακήρυξη της Ελευσίνας σε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2021. Στα πλαίσια του καλλιτεχνικού έργου “Αποθέματα: Inventory¹” θα γίνει μια πορεία στην Ελευσίνα. Μια πορεία/”απεργία”/”διαμαρτυρία”. Μια πορεία “σαν αυτές που κάνανε τον 20ο αιώνα οι εργοστασιακοί εργάτες όταν απεργούσαν”. Η καλλιτεχνική έμπνευση ανήκει στην Τζένη Αργυρίου και στον Βασίλη Γεροδήμο. Το καλλιτεχνικό αυτό έργο εντάσσεται στην θεματική “Eu Working classes”. Είναι η θεματική της πολιτιστικής πρωτεύουσας που οι πολιτισμένοι έχουν αφιερώσει στην εργατική τάξη της πόλης, στην ιστορία της, στο παρόν και στο μέλλον της.

.

Το έργο ”Αποθέματα: Inventory” βασίζεται στις εξής παραδοχές:

α) Η φιγούρα του εργοστασιακού εργάτη του 20ου αιώνα πλέον δεν είναι η κυρίαρχη εργατική φιγούρα της πόλης. Το παλιό εργατικό κίνημα, το αντίστοιχο στην φιγούρα του εργοστασιακού εργάτη, είναι νεκρό.

β)Οι σύγχρονες εργατικές φιγούρες της πόλης δεν διαμαρτύρονται, δεν κάνουν πορείες, δεν απεργούν.

Οι πολιτισμένοι και οι καλλιτέχνες τους, ως ευγενική προσωποποίηση της εξουσίας, προκειμένου να φέρουν την δεύτερη παραδοχή όσο το δυνατόν πιο κοντά στην πραγματικότητα κάνουν τέχνη πάνω στην πρώτη παραδοχή. Αισθητικοποιούν τους ταξικούς αγώνες του παρελθόντος και εστιάζουν στα στοιχεία αυτά τα οποία ήταν τα λιγότερο ριζοσπαστικά. Στην ηθική της εργασίας και όχι στις απόπειρες εναντίον της. Στις θυσίες για χάρη της εθνικής ανάπτυξης και όχι στο ταξικό μίσος που στις καλύτερες στιγμές του ήταν διεθνιστικό. Αισθητικοποιούν τους ταξικούς αγώνες τους παρελθόντος και φτιάχνουν μια αφήγηση που λέει ότι “ταξικοί αγώνες γίνονταν μόνο στο παρελθόν”. Σύμφωνα με του πολιτισμένους και τους καλλιτέχνες τους οι σύγχρονοι προλετάριοι δεν μπορούν και δεν πρέπει να βρουν το δίκιο τους μέσα από ταξικούς αγώνες – πορείες, διαμαρτυρίες, απεργίες, εξεγέρσεις, σαμποτάζ, μπάχαλα κλπ.

.

Το έργο ”Αποθέματα: Inventory” είναι ένα συμμετοχικό έργο. Ήδη από τα μέσα του Οκτώβρη η “Ελευσίνα 2021” έχει τοποθετήσει κάτι κοντέινερ στην παραλία της Ελευσίνας, στην περιοχή του “Φονιά”, όπου μπορεί να πηγαίνει όποιος θέλει και να φέρνει ιστορικά τεκμήρια, είτε είναι φωτογραφίες, βίντεο ή ήχος, ακόμα και απλά προφορικές ιστορίες. Όλο αυτό το υλικό συγκεντρώνεται, επεξεργάζεται και τελικά οι πολιτισμένοι θα βγάλουν την αφήγησή τους, θα του προσδώσουν μια συνοχή. Προφανώς με μπόλικη ιδεολογία. Την Κυριακή 11 Νοέμβρη θα γίνει η πορεία  και ύστερα μέχρι τις 18 Νοέμβρη τα κοντέινερ στην παραλία θα λειτουργούν ως εκθεσιακός χώρος με το υλικό που συγκεντρώθηκε.

Το έργο ”Αποθέματα: Inventory” είναι ένα συμμετοχικό έργο. Το κομμάτι της εργατικής τάξης της πόλης που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα της “Ελευσίνα 2021” και κατέθεσε ιστορικό υλικό ή αυτό που θα συμπορευθεί μαζί της την Κυριακή 11 Νοέμβρη αυτοεξευτελίζεται. Αυτός ο αυτοεξευτελισμός είναι μια ένδειξη της διανοητικής κατάστασης ενός πολύ μεγάλου κομματιού της σύγχρονης εργατικής τάξης. Όσο πιο γρήγορα τον αντιληφθούμε ως υπαίτιο της μιζέριας μας και όσο πιο γρήγορα τον καταπολεμήσουμε ως συμπεριφορά και ως τρόπο σκέψης, τόσο το καλύτερο για μας.

.

Στην περίπτωση του έργου ”Αποθέματα: Inventory” φαίνεται για άλλη μια φορά πόση καλλιτεχνική ξεφτίλα μπορεί να χωρέσει στην Ελευσίνα. Στην πλειοψηφία τους οι φίλοι της πολιτιστικής πρωτεύουσας που θα ανταποκριθούν στο κάλεσμα αυτό δεν γουστάρουν “τις πορείες, τις απεργίες και αυτά τα πολιτικά”. Την Κυριακή 11 Νοέμβρη όμως θα πάνε σε μια “πορεία” για να θυμηθούν πώς είναι οι πορείες, λες και δεν γίνονται σήμερα πορείες.

Αυτό το φαινόμενο είναι ανάλογο με το ποιος θα βρομίζει τους τοίχους της πόλης. Όταν οι πολιτισμένοι και άλλοι εναλλακτικοί βλάκες ζωγραφίζουν τοίχους, τότε ο μέσος Ελευσίνιος (ακόμη και ο φτωχός) θαυμάζει τέχνη. Όταν όμως οι τοίχοι έχουν πολιτικά συνθήματα και παράνομα graffiti, τότε οι τοίχοι είναι βρόμικοι και η ζωή του μέσου Ελευσίνιου πολίτη υποβαθμίζεται.

Τελικά το θέμα είναι και αυτό: ποιος κατέχει την πόλη, το δημόσιο χώρο, τους δρόμους, τις πλατείες, τις γειτονιές; Ποιες είναι οι υπάρχουσες κοινωνικές σχέσεις που ορίζουν τον χώρο της πόλης και πώς ορίζονται από αυτόν; Και το ζήτημα αυτό δεν είναι καθόλου άσχετο με την εργατική τάξη και την ζωή της στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της. Το ζήτημα αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο της σύγχρονης ταξικής πάλης. Και είναι ένα ζήτημα της καθημερινότητας.

Τελικά, πώς είναι πιο όμορφη η ζωή στην Ελευσίνα; Όταν ο δημόσιος χώρος κατοικείται από τις σύγχρονες προλεταριακές φιγούρες και παρέχει το έδαφος για την έκφραση των προλεταριακών αρνήσεων ή όταν κατοικείται από μικροαστούς, εναλλακτικά αφεντικά και νοικοκυραίους που εκστασιάζονται κάνοντας μνημόσυνα στους ταξικούς αγώνες των προλετάριων παππούδων και γιαγιάδων τους;

 


  1. https://eleusis2021.eu/portfolio-posts/%CE%B1%CF%80%CE%BF%CE%B8%CE%AD%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%B1-inventory/