Υπάρχει μια κατηγορία ανθρώπων που παραμυθιάζονται σε αρκετά μεγάλο βαθμό από τις μπαρούφες των πολιτισμένων σχετικά με την Πολιτιστική Πρωτεύουσα και τον πολιτισμό που πρεσβεύουν γενικότερα. Αυτή η κατηγορία ανθρώπων είναι οι εθελοντές. Και για την ακρίβεια, σε αυτήν την κατηγορία δεν εντάσσονται όλοι οι εθελοντές γενικά, αλλά οι φτωχότεροι αυτών που συνήθως είναι φοιτητές/μαθητές και άνεργοι/εργάτες και λόγω ταξικής θέσης θα περίμενε κανείς να μην διαθέτουν δωρεάν την εργατική τους δύναμη στα αφεντικά και το κράτος, τουλάχιστον από ένστικτο.
Αυτοί οι άνθρωποι έχουν πιστέψει ότι η πολιτιστική πολιτική του δήμου (από τα πιο μικρά γεγονότα που οργανώνει ο δήμος και οι πολιτισμένοι μέχρι το φεστιβάλ των Αισχυλείων και την πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης) με κάποιο τρόπο θα καλυτερέψει τη ζωή τους. Υπάρχει μια πίστη ότι άμεσα ή έμμεσα η ζωή τους θα βελτιωθεί και οικονομικά. Κάποιοι μπορεί να ελπίζουν και σε κάποια ταξική ανέλιξη.
Αυτή η πίστη των εθελοντών τους κινητοποιεί, τους κάνει εθελοντές και τους βάζει να δουλεύουν τζάμπα είτε για το κράτος είτε για διάφορα αφεντικά σε δουλειές απόλυτα αναγκαίες για αυτά. Τόσο αναγκαίες που, αν δεν υπήρχαν οι εθελοντές, τα αφεντικά και το κράτος θα μίσθωναν εργάτες, θα αναγκάζονταν να πληρώσουν την εργασία.
Πιο συγκεκριμένα, οι εθελοντές των Αισχυλείων και της Ελευσίνα2021 Α.Ε. εργάζονται άμισθα για το δήμο σε εκδηλώσεις και φεστιβάλ που στην πλειοψηφία τους προσελκύουν πολλούς θεατές-τουρίστες και έχουν αξιόλογα κέρδη. Επιπλέον, με πιο έμμεσο τρόπο, αλλά καθόλου δευτερευόντως, η απλήρωτη εργασία των εθελοντών συνεισφέρει και στη δημιουργία της φήμης της πόλης, η οποία έτσι μπορεί να προσελκύσει ακόμα περισσότερους τουρίστες με αποτέλεσμα να κάνουν καλές δουλειές όχι μόνο ο δήμος από τις πολιτιστικές εκδηλώσεις, αλλά και ευρύτερα τα διάφορα φαγάδικα και μπαρ της πόλης που εξυπηρετούν τις ανάγκες των τουριστών μετά το πέρας των εκδηλώσεων.
Είναι απλό: ο εθελοντισμός εκμηδενίζει τα μεροκάματα. Λόγω διανοητικού ξεπεσμού όμως οι εθελοντές δεν το καταλαβαίνουν. Και δεν είναι οι μόνοι. Αυτός ο διανοητικός ξεπεσμός δεν χαρακτηρίζει μόνο τους εθελοντές. Για την ακρίβεια υπάρχει ένα κομμάτι κόσμου αρκετά μεγάλο που δεν είναι εθελοντές, αλλά όχι από άποψη. Δεν είναι εθελοντές γιατί απλά βαριούνται. Και αυτό, αν το καλοσκεφτούμε, είναι αρκετά τραγικό. Οι 60-80 εθελοντές τον Αισχυλείων και οι 180 περίπου της πολιτιστικής πρωτεύουσας 1 έχουν έναν αρκετά μεγαλύτερο περίγυρο που τόσα χρόνια τους αντιμετωπίζει σαν κάτι το φυσιολογικό. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν τα ίδια κατεστραμμένα από την ιδεολογία μυαλά με τους εθελοντές, μόνο που ακόμα δεν έχουν φτάσει στο σημείο να ενεργοποιηθούν. Αν όμως οι πολιτισμένοι κι ο δήμος καταφέρουν να προσδώσουν κύρος στο προφίλ του εθελοντή, αν καταφέρουν να το φέρουν στη μόδα, να το πλασάρουν σαν μια δραστηριότητα που αξίζει κανείς να της αφιερώσει τον ελεύθερο χρόνο του, τότε οι εθελοντές θα πολλαπλασιαστούν κατά πολύ.
Ο εθελοντισμός είναι ένα από τα πιο ορατά αποτελέσματα της ιδεολογίας που παράγουν οι πολιτισμένοι. Δεν ξέρουμε αν είναι από τα πιο καταστρεπτικά για τα μυαλά μας, σίγουρα όμως αποτελεί ένα δείκτη του επιπέδου της συναίνεσης από τη μεριά των υποτελών όσον αφορά στα σχέδια των πολιτισμένων και κατ’ επέκταση του κράτους και των αφεντικών.
1. σελ. 80, τελικός φάκελος υποψηφιότητας, https://eleusis2021.eu/the-bid-book/